Al ruim anderhalf jaar werk ik volop aan het vraagstuk leven lang leren. En wat dat inhoudt en wat dat dan moet zijn. Minder vanuit een onderwijsbril, wel met de bril van wat werkenden – ook in het onderwijs! – nodig hebben en binnen een onderwijsorganisatie met al zijn nukken en prachtigheden.
Want een leven lang leren klinkt mooi en ja , we moeten allemaal langer werken en waardevol blijven voor onze baas of misschien nog wel belangrijker: voor onszelf. En vaak doen we dat vanuit onze eigen motivatie en soms ook omdat dat life-changing-event er was. Ontslag, reorganisatie, hoger op willen maar niet het juiste papiertje of iets in de privé kring waarbij je je afvraagt of dit het nu is wat je de rest van je leven als werk wil blijven doen.
Studeren, korter of langer. Als je werkt, een gezin hebt of in elk geval niet meer direct van de middelbare school afkomt heeft impact. Veel impact. Het is een keuze die je niet licht maakt en waarvan wij als onderwijsorganisatie weten dat de achterban minimaal zo belangrijk is als de motivatie van de student.
En daarom kwam dit ook zo binnen. Een jochie van 12. Op de radio als deelnemer aan een quizz. Maar hij had niet veel tijd. Want hij ging naar de diploma-uitreiking van zijn moeder. Ze kreeg namelijk haar master diploma uitgereikt. Of hij trots was, vroeg de presentator. Trots? Het spatte door de radio heen.
En ik? Ik pinkte een traantje weg voor deze stoere kerel. Want ontwikkelen, leren, studeren of wat dan ook en in welke vorm dan ook. Dat doe je voor jezelf, maar voor zoveel meer dan dat.
———
Janneke Gielisse – Is dol op innovatie, social, content, online. Marketeer in hart en nieren met een zwak voor onderwijs, persoonlijke ontwikkeling en een leven lang leren. Leest alles wat los en vast zit. Daarnaast trotse moeder van 2 stoere jongens.
@jannekegielisse