Onderwijsmoment 2017

Mijn onderwijsmoment 2017 is een moment dat redelijk af staat van het onderwijs in onze scholen. En dat bepaalt tevens dat het mijn onderwijsmoment voor dit jaar moet zijn.

Maandag 20 februari 2017
De fusie effectrapportage (FER) hadden we enkele weken daarvoor al ingestuurd naar de Commissie Fusie Toets. Eens maar nooit weer had ik toen al in hoofd en hart besloten… als er iets ver af staat van goed onderwijs, dan is het dat kunst en vliegwerk circus wel.

We zaten die bewuste dag met MT collega’s van Stichting OOG en SKBO in mijn nog geheel nieuwe thuis. Lekker veilig ook. Een goede omgeving om gezamenlijke focus te maken op wat (nieuwe) organisatiestructuur van onze mogelijk nieuw te vormen stichting zou kunnen zijn. Van 13 scholen ‘bewoond’ door 4100 kinderen en zo’n 400 collega’s in één gemeente naar 29 scholen met 6600 kinderen en 650 collega’s in zes gemeente (om over openbaar en katholiek nog maar te zwijgen….).

Hoe zouden we trouw aan ons stevig gedeelde uitgangspunt – zo lang mogelijk thuisnabij goed onderwijs én dus zoveel mogelijk budget naar het primaire proces – ons het best kunnen ‘organiseren’. Er werd lefvol gedacht. Los van eigen positie gestoeid over rollen, verantwoordelijkheden; klein blijven in groot zijn.

In de namiddag sloot een expert van buiten bij ons aan. Zij zou haar kritische licht laten schijnen op wat wij bedachten, op de onderliggende uitgangspunten. Nu, dat deed ze. En hoe.

“Edith het wordt tijd dat jij eens gaat besturen” is de zin die sindsdien volop in mijn hoofd rond zingt. Shit zeg, was ik dat niet al ruim zes jaar met alles wat ik in mij heb aan het doen?! En waar ik met het resultaat ervan – vooral gefikst met veel collega’s – stiekempjes ook trots op was. BAM! Daar zat ik met mijn goede gedrag én professionele overtuiging aan de wiebel. Ik probeerde nog iets in de sfeer van… “Uhm ik ben ruim drieënvijftig…niet alles meer is nog veranderbaar hè…”
#ikdesufferd

Niet enkel op mij was de impact groot. Ook bij aanwezige collega’s drong besef van ‘de dingen anders’ gaan doen bij ieder persoonlijk heel verschillend door.
#eusj

#potdomme

Een maand later praatte ik tijdens een overleg al onze directeuren bij over de ‘gelopen’ route. Van statuten naar reglementen naar hoorzitting commissie fusie toets, naar vele overleggen met Raden van Toezicht en Gemeenschappelijke Medenzeggenschapsraden enzo.
Ik hanteerde daarbij de beeldspraak van “het mantelpak & de spijkerbroek”. Toelichting lijkt me overbodig. Bottom line is er niks mis met een vet mantelpak. Laten we allen volop de momenten koesteren dat je om wat voor een reden dan ook fijn kiest voor het (figuurlijke) mantelpak. Maar als die spijkerbroek te lang niet aan ‘mag’, je te weinig aan het werk bent aan / voor  wat er echt toe doet – de kwaliteit van het primaire proces – dan verlies je de bedoeling uit het oog!

Inmiddels zijn we heel wat maanden verder. De fusie is een feit. SAAM* is het vanaf nu.
De (te vele!) mantelpakmomenten hebben we glansrijk doorstaan 😉

‘Terug’ naar waar het om gaat! Mooie kinderen en collega’s in al die scholen die samen goed onderwijs maken!
Sandra Beuving en ik vormen samen de collega’s van bestuur #datdanweerwel
Wat mooie bestuurdersjurkjes gescoord deze kerstvakantie #datdanookweerwel

Daarnaast geniet ik ‘in de tussentijd’ volop van de Tias leergang Toekomstbestendig Onderwijsbestuur #nooitteoudomteleren

En blijf ik fijn ook doorgroeien in ZIJN wat ik ZEG.

Tegen menig onderwijsbestuurder zou ik willen zeggen: trek eens iets vaker die spijkerbroek aan. Dan beloof ik meer te schitteren in mantelpak 😉

2018.
Ik ga SAAM* besturen!

Edith van Montfort, onderwijsbestuurder