Onderwijskoppen.nl vraagt om het meest bijzondere moment van 2017 in het onderwijs. Dat vraagt nogal wat denk- en zoekwerk. Want wat is het meest bijzondere moment? Ik neem u mee in dit afgelopen jaar waar verschillende momenten bijzonder zijn, maar er uiteindelijk één zal uitspringen.
Het graafwerk kan beginnen. Het start met de nieuwsjaarsreceptie die in mijn gedachte voorbij komt met alle personeelsleden van de stichting. Mooi moment om iedereen weer heelhuids terug te zien, klaar om een nieuw jaar te starten. Verschillende fijne contactenmoment en elkaar al zoenend het mooiste te wensen. Ik ken (nog) niet iedereen, maar het is een mooi en warm moment.
Op school doen we hetzelfde met de teamleden en groeten de leerlingen bij binnenkomst met hun nieuwjaarswens. Ook dat zijn leuke momenten, zeker uit de mond van hele jonge leerlingen.
Er wordt bekend dat de administratief medewerkster afscheid gaat nemen, anderen naar onze school willen of een wijziging in hun betrekkingsomvang willen. Twee collega’s die zwanger zijn. De raderen van de formatie gaan draaien.
De formatie begint spannend te worden, want met een leerlingaantal dat gestaag groeit en er groepen van 35 ontstaan, zullen er combinaties gemaakt moeten worden. Wie gaat dat doen? Hoe informeren we de ouders? Het is een goede samenwerking met de MR van de school, die meeloopt in ons proces. Waardevolle momenten.
We krijgen een leerling met het syndroom van Down op school. De voorbereidingen zijn getroffen en de jonge 4-jarige leerling kan starten in groep 1/2. Ze wordt opgenomen door de juffen en meesters en niet minder door de leerlingen van de groep. De leerling geniet. Opnieuw een mooi moment.
Een andere leerling met een arrangement krijgt nieuwe aanpassingen, een aangepaste tafel met magneten en zelfs een eigen gele fiets om het buitenspelen aanzienlijk te verbeteren. Zo’n blij gezicht, zo’n vooruitgang in de ontwikkeling. Een prachtig moment om van te genieten.
Er zijn ook momenten waarvan je wenst dat die anders zouden zijn gegaan. Het zijn leerzame momenten.
De groepsverdeling vlak voor de zomervakantie is een spannend moment. Zeker als er ook twee zwangere collega’s vervangen moeten worden. Voor de leerkrachten mooie momenten, voor de school een uitdaging, zeker gezien de moeizame vervangingen. Hetzelfde geldt voor ziektevervangingen. Mooie en bijzondere gesprekken met verschillende kandidaten.
Als er een nieuw schooljaar start en alles goed en wel bezig is zijn er nieuwe uitdagingen en nieuwe kansen wat ook weer bijzondere momenten oplevert.
Deskundigheidsbevordering dient zich aan. De cursus flitsbezoeken, de masterclasses van Nieuwsbegrip, de studie van twee leerkrachten, de opleiding hoogbegaafdenspecialist van twee andere leerkrachten, het interventieprogramma voor lezen bij jonge leerlingen, stuk voor stuk inspirerende momenten om verder te ontwikkelen. Dat geldt ook voor de school, waarin we gestart zijn met een nieuwe zaakvakken methode waarin we onderzoekend en ontwerpend leren willen ontdekken. Voor leerkrachten is dit een boeiende zoektocht.
De differentiatie die globaal in drie groepen verdeeld wordt, gaat vaak nog een stapje verder, sommige leerlingen passen niet in die drie niveaus en hebben extra aanpassing naar benden of naar boven nodig. Je wilt zo graag dat iedere leerling leert en een stapje verder komt. Dat heeft de leerkracht, die dit allemaal zelf maar even regelt, er echt voor over. Het zijn kanjers!
De impact van de POinactie op het team was er een die bijna wat verdeeldheid had gezaaid. Toch hebben we dit zo kunnen draaien, dat iedereen hierin zijn eigen keuze heeft mogen maken. De film “Wonder” heeft emotionele momenten opgeleverd. Ik moest in ieder geval wel een traantje wegpinken.
Wanneer je merkt dat de betrokkenheid van leerlingen meer en meer geborgd wordt, de instructie goed gegeven wordt, de samenwerking binnen het team goed loopt, ook al is het geven van feedback helemaal niet altijd makkelijk, we open staan voor elkaar en er daardoor een open sfeer heerst waarin we samen school zijn en samen staan voor goed onderwijs, dan heb ik (denk ik) de kern van het onderwijs van dit jaar goed samengevat.
Het mooiste moment is niet één moment, of misschien het moment waarop ik realiseerde wat voor geweldig team hier staat. Dat collega’s zelf regulerend worden, omdat ik (o.a.) zelf heb leren loslaten. Een tip over een boek met effectief rekenonderwijs en dit boek wordt aangeschaft en uitgeprobeerd. De intern begeleider die de gesprekken en analyses zelf gaat uitzetten en uitvoeren. Als er door twee bouwcoördinatoren een kerstattentie voor het team wordt geregeld, zonder dat ik dit zelfs maar hoef aan te geven, dát is een mooi moment, waarop je merkt hoe goed wij voor elkaar zorgen in het onderwijs en hoe het onderwijs steeds beter kan worden, omdat we zelf vooruit willen. Dit alles komt samen in het woord verbinding, waarin we kijken en luisteren naar elkaar. Hoe kunnen we dit beter doen? Hoe kunnen we leren van hetgeen we hebben uitgevoerd? Hoe kunnen we leren van elkaar? Hoe kunnen we leren reflecteren? Die verbinding is de klik die je nodig hebt om met inspiratie dit vak te kunnen uitvoeren voor al die gave leerlingen op onze school. Dat is een heel groot moment in het onderwijs van 2017.
Hanneke de Frel
Directeur CBS Prinses Máxima
Berkel en Rodenrijs.