Gratis Masterclasses door Taylor Swift 

Oud ben ik. 54. Niet zo lang geleden zag ik op Facebook een filmpje van Taylor Swift in een gigantisch stadium. Ze zong in een oceaan van 80.000 lampjes met evenveel fans en hield orde op een manier die je normaal niet eens in films ziet: ‘He! Stop it! She’s not doing anything!’ gilde ze in de microfoon naar de beveiliger die een groep meisjes het leven zuur maakte. 

Ik kende de naam wel, de liedjes ook bleek, maar ik had nooit de link gelegd met de naam. Het filmpje was mijn eerste ‘ontmoeting’ met wat sinds kort Time’s Person of the Year is. Over de hele wereld, aan verschillende universiteiten kunnen Taylor Swift lessen worden gevolgd. Ze studeerde zelf niet maar heeft wel een eredoctoraat; https://www.nbcnews.com/think/opinion/rolled-eyes-taylor-swifts-honorary-degree-nyu-change-heart-rcna29804 

Facebook doet iets erg goed en dat is normaal irritant maar dit keer leuk; Ik werd gebombardeerd met Taylor Swift filmpjes. Ze groeide voor mijn ogen op in drie maand tijd. Hoe vaker ik klikte hoe meer ik er te zien kreeg. Taylor als baby, brabbelende peuter, zingende kleuter, puber met gitaar, schoonheid op een trailer met een bandje, verhuizen naar Nashville, met haar moeder op stap langs platenmaatschappijen, haar eerste contract bij een maatschappij die haar teksten liet schrijven voor derden, het verlaten van de maatschappij die niet genoeg kansen bood, het terugvechten tegen de boze bovenbazen, de vernedering door een arrogante rapper en hoe het haar raakte; in no-time wist ik alles van dat mooie meisje dat zo overtuigend en schijnbaar zonder moeite orde kon houden. Het is heel knap als je een publiek voor je weet te winnen dat in luiers naar je concerten gaat om maar geen seconde van je concert te hoeven missen op de WC. Niet alleen luistert de zaal ademloos, ze leren alles uit het hoofd en laten collectief zien hoe goed ze de woorden onder de knie hebben. En passant doen ze wijze levenslessen op: 

“You call me up again just to break me like a promise, so casually cruel in the name of being honest (…) 
“You kept me like a secret, but I kept you like an oath”  
“All Too Well (10 Minute Version) (Taylor’s Version)” van de plaat “Red (Taylor’s Version)” 

Ze krijgt het voor elkaar dat mensen die elkaar niet kennen elkaar te helpen op verschillende fora. Ze maken vriendschapsarmbandjes die ze uitwisselen en zoeken naar codewoorden of symbolen die kunnen duiden op een nieuwe plaat, een nieuwe jurk of een nieuwe wat dan ook. Ze heeft een gemeenschap gesmeed met de waarden van de 21^e eeuw. Taylor heeft zich duidelijk uitgesproken tegen Donald Trump en co en heeft duizenden mensen zich laten inschrijven om te mogen stemmen. Iedereen mag er zijn, iedereen is mooi en als je om mijn tenen staat laat ik je dat goed hard en voor altijd voelen.  

Ik ben drie keer naar de film van het concert geweest en heb de moed opgegeven om een kaartje te scoren voor in de Arena, maar gottallemachtig wat ben ik fan. Ik begrijp er niks van. Ik kan haar oma zijn! Ik probeerde het mezelf uit te leggen en ineens snapte ik het. Wat me raakt in Taylor Swift is dat heilige vuur. De koppigheid van de one-tracked-mind. Ze WIL schrijven en zingen en dat is wat ze altijd heeft gedaan en wat ze zichzelf heeft geleerd. Net als de gitaar. Net als de piano. Zij wil en zij doet. De vastberadenheid van de jeugd. Door muren gaan, ook als het pijn doet. Opstaan als je valt en doorrrrr.  

Ze is 34 en heeft de wereld aan haar voeten. Dat had heel anders kunnen gaan, ze was een op school gepest kind van gescheiden ouders. Ze heeft het helemaal zelf gedaan op wilskracht en doorzettingsvermogen.  

“No one wanted to play with me as a little kid  
So I’ve been scheming like a criminal ever since”  
“Mastermind” van de plaat “Midnights” 

Ik geniet van haar parcours en ben trots by proxy. Ik heb er minder dan niks mee te maken gehad maar ik zie hoe het kan goedkomen met kinderen in de knoop.  

“They told me all of my cages were mental  
So I got wasted like all my potential”  
“This is Me Trying” van de plaat “Folklore” 

Door Taylor Swift ontdekte ik een hele wereld die ik niet kende. Ik las dat haar fans veel leerden omdat zij steeds moeilijke woorden gebruikt die zij dan moeten opzoeken in woordenboeken. Ik ook, ik kan de liedjes nog steeds niet foutloos meezingen, deels omdat ik de context van de verhalen niet ken en deels omdat ze gewoon hartstikke moeilijk zijn met steeds volstrekt nieuwe coupletten die elkaar nauwelijks overlappen.  

Het leukste aan Taylor is haar vader denk ik. Hij is nooit ver weg en loopt door de stadions met zijn ID-tag om zijn nek en zegt tegen iedereen die het wil horen: ‘That’s my DNA up there!’ Ik heb een zwak voor trotse ouders. Taylor Swift is een intergenerationele inspiratiebron voor de hele wereld. En dat is een feest.  

Charlotte Goulmy