Nog altijd ben ik er trots op dat als je Googled op “mobieltjeshotel” je als eerste zoekterm bij mijn blog uitkomt. Op het MBO was/is het hotel een succes, inchecken in het hotel, hoewel volgens de leerlingen het lang geen 5 sterrenhotel is en weer uitchecken aan het eind van de les. Het gaat eigenlijk altijd goed. En het werkt ook nog es perfect. Maar niet overal heeft het het beoogde effect en daar gaat dit blog over.
Sinds 18 januari 2016 was ik werkzaam bij de I(nternationale) S(chakel) K(las) . Het volgde mijn korte invalperiode op de rebound van het dr. Nassau College op. Twee dagen was ik beschikbaar. Ma-di-wo werkte ik op het MBO (Drenthe College) De ISK begon op een noodlocatie, en wel in het pand waar ik namens het Drenthe College les had gegeven aan ENTREE-leerlingen. De ISK zou per mei naar een permanentere locatie gaan en bij het DC stonden een aantal lokalen leeg, dus was voor deze constructie gekozen. Ik kende de lokalen goed en kon me nog iedereen herinneren die met het lokaal verbonden was tijdens mijn lessen Nederlands, burgerschap en/of rekenen destijds. Ik herinnerde me ook de volheid, de benauwdheid en het gebrek aan frisse lucht. 12 -15 leerlingen die veel individuele hulp nodig hadden in één lokaal. Het mooie was, dat op deze locatie mijn huidige studenten beveiligers van het DC hun stage liepen. Dus op donderdagen en vrijdagen waren mijn studenten collega’s . En nooit spraken ze tijdens hun schooldagen over hun stagedagen, ook niet na het onderstaande opstootje .
Op de ISK kreeg ik een beginnersgroep met voornamelijk jongens en een enkel meisje uit Eritrea, Syrie en Irak. Toen ik dacht dat ze redelijk ingeburgerd waren op school (dit merkte ik aan het storende mobiel gebruik tijdens de les ;-)) , besloot ik het mobieltjeshotel mee te nemen. Ik hing het aan het bord en ik legde zo goed en zo kwaad als dat ging uit wat de bedoeling was. Waarbij het met mijn beveilingingsklassen eigenlijk altijd goed ging, ging het toen op de ISK helemaal mis.
De helft van de leerlingen had keurig hun mobiel in de vakjes gedaan, en er stonden nog zo’n vijf jongens wat te steggelen over het kamernummer, toen opeens een hard “F*ck you “ gevolgd door een “F*ck your mother” Het duurde niet lang ….. VLAM IN DE PAN. Ik stond er naast gebood hen te stoppen met slaan. Ze stopten niet. Ooit heb ik een training agressie interventie gedaan en sindsdien ben ik altijd wel op mijn hoede. “ Ali, haal de conciërge” , “allemaal de klas uit” De vechters gingen door en werden gesteund door landgenoten of gelijktaligen. Grote broers werden gehaald, en de wat oudere jongeren probeerden in het Arabisch en Tingrinees / Tingriyaans de boel te sussen, Er vlogen stoelen door het lokaal en toetsenborden, tafels werden om getrapt.
Toen de gemoederen weer iets waren bedaard, en ik shakend in de kantine zat, met het rustige gedeelte van de klas, besloot ik met onmiddellijke ingang mijn ontslag in te dienen. Ik was toch op de ISK met een doel, ik wilde de mensen helpen integreren en helpen hen de NL- taal te leren. Ik wilde toch geen politieagent zijn. Helemaal klaar was ik ermee maar vooral heel boos en teleurgesteld. Boos op die leerlingen die in hun eigen land zoveel ellende hebben, daar schieten ze elkaar kapot en hier vechten ze elkaar de tent uit…
Ik zei tegen een collega : “Ik ga naar huis” Met in mijn achterhoofd “en ik kom nooit weer terug.” Hij begreep niet dat ik ECHT weg wou. De nasleep van het tumult heeft gemaakt dat ik bleef. (Tijd heelt alle wonden ??) Ik moest de voogden, de wijkagent, de oom van twee jongens bellen. Ik moest een verslag schrijven in SOMtoday. Ik had een gesprek met de Arabisch sprekende jongens en hun oom, de jongen uit Eritrea kreeg ook de kans om zijn verhaal te doen, via de tolkentelefoon. Mooi om eens mee te maken. Hij kon zo in zijn eigen taal zijn hart luchten. Alle partijen werden geschorst, totdat er een oplossing was gevonden. Ik sprak met meer collega’s en het was heel normaal dat af en toe er een explosie in de klas was. Ik besloot toen toch te blijven want ik voelde me begrepen en gesteund! De conciërges (van het Drenthe College) en mijn beveiligingsstudenten liepen extra rondjes op onze afdeling. Het was een job tot de zomervakantie en alles was goed opgepakt en opgelost. Ik bleef!
Een week vóór het incident was ik met de groep aan het wandelen van de ene locatie naar de hoofdlocatie. En achteraf hing het toen al in de lucht. Een aantal jongens ging als briezende stieren tegenover elkaar staan. Het ging net goed, mede door een man op zijn fiets die me aansprak “ Ik heb alles zien gebeuren heeft u hulp nodig?” Die man en wat oudere jongens zorgden dat de ruzie ophield en opeens was de man ook weer weg, zonder dat ik hem bedankt had voor zijn hulp.
Het lijkt me duidelijk dat ik nooit meer mijn mobieltjeshotel heb meegenomen naar de ISK.
Toen twee weken geleden er een vechtpartij was op het MBO in een heel ander cluster dan de mijne, tussen twee jongens waarvan ik de naam en gezicht niet eens ken, kwam de gebeurtenis van mijn vechtende jeugd ook weer naar boven. Vandaar dat ik het heb gekozen als mijn onderwijsmoment 2016 .
Petra Holstein,
Docent rekenen en digitale vaardigheden @Drenthecollege (MBO 2/3)
Jeetje Petra,
Wat een heftig verhaal. Het zal nog wel even nadreunen.