Sinds een 1 jaar en een paar maanden werk ik niet meer in het primair onderwijs en heb ik een bewuste overstap gemaakt naar VAVO. Leerlingen die hun eindexamen niet hebben gehaald, leerlingen die hun profiel willen verbeteren of leerlingen die nog een aantal vakken moeten behalen kunnen bij ons hun eindexamen doen.
Ook onze leerlingen hebben het nodig om gezien te worden en steun te voelen, iedere keer opnieuw.
Zo maakte ik vorig jaar kennis met een leerling ( ik noem haar voor het gemak hier T), die een doel voor ogen had. Ze wilde begrafenisondernemer worden. Voor deze opleiding moest zij haar TL-diploma halen. Al een aantal jaren was T niet meer naar school geweest. Thuis was men studeren niet gewend en was er niet altijd steun. De motivatie van T was hoog. Naast de avonduren dook zij alle weekeinden de boeken in. T had soms concentratieproblemen. Samen met de mentor bedachten ze hiervoor plannetjes om de concentratie te verbeteren en wat wel en niet werkte. Bij tegenslag spraken docenten moed in en keken samen met T welke verbeteringen er nodig waren. Met hard werken kon ze haar examen in.
Helaas moest T een dag voor de examens de quarantaine in. FF slikken en positief blijven m.b.v. de mensen om zich heen. Nog even extra oefenen voor de examenvakken met bepaalde docenten zodat in tijdvak 2 en 3 alle examens gedaan konden worden. En yes trots stond T in juli met het diploma in de hand. Trots dat het diploma is behaald en wij voelden dat met T mee! Mooi dat T een stap verder kan zetten richting haar droom: begrafenisondernemer worden.
Ook leerde ik vorig jaar H kennen. Tegen H was gezegd op haar vorige school door verschillende docenten dat het met haar nooit iets zou worden. En dan ben je 17 en heb je al zo’n boodschap gehad. Dat raakt me; ik word er ontzettend boos van. Ik zie met mijn eigen kinderen dat het puberbrein soms gekke rotondes kan maken. Leren is nooit een rechte lijn. Leren is fouten maken, proberen, zoeken wat werkt voor jou. En ook de juiste studietechnieken leren toepassen.
De eerste ontmoeting met H staat mij nog op het vizier. Ze had een shirt van Nirvana aan. Ze had niet verwacht dat een directeur daar iets van af zou weten en bepaalde muziek kon waarderen. En zo raakte we in gesprek over wat er voor haar belangrijk was in het leven. Elke week kwam ze even iets vertellen. H wilde gezien worden. Ze had een fantastische mentor die dat ook begreep. Hij kon achter haar gedrag kon kijken en haar vertrouwen geven. Met hard knokken, werken en veel steun en flexibiliteit in het programma is H geslaagd. Gisteren kreeg ik nog een berichtje; ik zit op de plek waar ik wezen moet; diëtetiek is helemaal mijn ding en ik ontdek steeds meer mooie talenten van mezelf!
Dat is toch waar we het voor doen; leerlingen laten ontdekken waar hun talenten liggen en ze laten groeien!
Linda Elesen
