Dit jaar ben ik laat met het insturen van mijn #onderwijsmoment. Ik twijfelde. Heb ik nog wel recht op het schrijven van een onderwijsmoment als ik niet meer echt met mijn poten in de klei sta? Hoewel ik in 2021 nog wel les heb gegeven ben ik dit schooljaar zonder klas gestart. Dat voelde behoorlijk gek kan ik je melden. Geen plenaire vergadering aan de start van het schooljaar, niet in spanning wachten op mijn rooster en de klasverdeling. Niets van dat alles….er was een rustige start van het schooljaar 2021-2022.
Nou ja rustig….ik kan me natuurlijk enorm druk maken over van alles en nog wat, want hoe moet dat eigenlijk, zo’n begin van het schooljaar in een nieuwe rol als onderwijsadviseur? Zelf leren! Er is geen gepland college; er is geen literatuurlijst en er staan geen toetsen op de planning. Mijn leren bestaat voornamelijk uit het stellen van vragen, afkijken bij collega’s, in gesprek gaan over bepaalde zaken, nieuwsgierig zijn. Een open houding, luisteren zonder oordeel een advies geven zonder erbij te vermelden dat de huidige situatie niet goed is. Dit vergt oefening en ook voornamelijk bewustwording en reflectie. Gelukkig heb ik fijne mensen om me heen met wie ik een en ander kan bespreken en checken of mijn gedachtes nog wel overeenkomen met de werkelijkheid. En zo leer ik iedere dag weer een beetje meer. Het kan me niet snel genoeg gaan natuurlijk want ik blijf een snelheidsduivel! Maar de belangrijkste les die ik afgelopen jaar leerde en die ik bestempel als mijn #onderwijsmoment: Ik leerde om trots te zijn. Trots op de dingen die ik heb bereikt. In alle afgelopen jaren beet ik mij vast in reflectie om te zien hoe iets beter kon, aan welk knopje ik nog kon draaien om een nog betere docent of collega te worden. Al die tijd had ik niet duidelijk omschreven wanneer het nu eigenlijk ‘goed’ is, wanneer ik nu eigenlijk tevreden kon zijn, wanneer het ‘klaar’ is. Dat besef raakte me in eerste instantie behoorlijk hard, ik stond er echt even van te wiebelen. Toen ben ik vragen gaan stellen: thuis, aan mijn ouders en familie en er ontstond een erg mooi gesprek met mijn neefje van 9 over trots zijn. Wanneer je trots bent op jezelf en hoe je trots kunt zijn op iemand anders. Wat een inzichten werden er gedeeld. Prachtig!
Deze les neem ik mee naar de toekomst. Ik neem me voor om wat meer stil te staan bij het gewenste resultaat en dat ook te vieren wanneer ik het heb behaald. Zeker heb ik mijn successen gevierd in het verleden maar er zijn ook best veel successen voorbij gegaan zonder erbij stil te hebben gestaan. Zo kwam ik tijdens het traditionele einde-van-het-jaar-opruimen dagboeken en agenda’s tegen. In 2018 omschreef ik mijn droomleven….en wat blijkt? Ik leef het gewoon nu! Terwijl ik me er helemaal niet bewust van was! Ik zeg Proost dames en heren! Op alle te vieren successen! Het mag met terugwerkende kracht, zou ik gewoon doen! Op naar een nieuw jaar, vol mooie #onderwijsmomenten.
Rhea Flohr is onderwijsadviseur bij Edunamics, vanuit die rol begeleidt zij scholen, teams en docenten bij het inzetten van technologie in het onderwijs en het implementeren van digitale geletterdheid.
Wat een HEERLIJK moment…..je moet ook echt trots op jezelf zijn! Wij hebben dus genoeg om over te praten als we dat rondje gaan lopen. Misschien kan ik wel van jou leren hoe je dat “trots zijn op jezelf” geleerd hebt!
Ik ga zeker mijn kennis met je delen!
Er verandert zoveel in de wereld, en niet alleen op digitaal gebied;
het is mooi dat jij docenten op allerlei scholen op de hoogte kan houden.
zet ‘m op!
Bedankt Roeland! Ik blijf mijn best doen!