31 december 2020, oudjaarsdag van een jaar waar tradities allemaal anders werden.
Een jaar waar mijn jongste zoon ineens op zijn verjaardag thuis was, in plaats van op vakantie.
Een jaar waarin wij ons kerstdiner op de bank aten, omdat we allemaal ziek waren en geen enkele behoefte aan een kerstdiner hadden.
Een jaar waarin wij te maken kregen met zieke vrienden, collega’s en cliënten en van sommigen zelfs afscheid moesten nemen.
Een jaar waarin het halen van oliebollen al genoeg activiteit was en manlief een dutje op de bank doet om vanavond 24.00 uur misschien te halen.
Wat een jaar…En toch, toch was het ook een heel mooi jaar.
Nog nooit zoveel thuis geweest en samen aan tafel gegeten, spelletjes gedaan en huiswerk geholpen.
Nog nooit zoveel wandelingen kunnen maken, tussen het werken door zoveel kilometers gemaakt.
Nog nooit zoveel balans ervaren.
Het jaar van, Irma en erkenning van de Nederlandse Gebarentaal, zo mooi voor onze collega’s, leerlingen en cliënten.
Het jaar van een nieuwe baan voor mij, een diploma voor de oudste zoon, een studie voor manlief en een sport waar de jongste helemaal blij van is.
Het jaar van nieuwe dierbare vrienden, nieuwe fijne collega’s, nieuwe routines en genoeg moois om van te genieten.
Here we go
On this roller coaster life we know
With those crazy highs and real deep lows
Zo’n jaar waarin het niet lukt om een onderwijsmoment te schrijven. Veel te weinig mogelijkheid gehad om ‘schoolreisjes’ te maken.
De scholen die ik (toen het even kon en mocht) bezocht hebben mij geraakt, wat blijft onderwijs toch mooi.
Hoe mooi om zelf weer te ervaren hoe het is als je een taal niet goed beheerst, om te zien met hoeveel passie en betrokkenheid er onderwijs gemaakt wordt.
Mijn goede voornemen? Vooral blijven genieten en hopen dat ik in 2021 dan toch echt wat meer naar de scholen en locaties kan en mag.
Sandra Beuving, Bestuurder in onderwijs en zorg