Mijn onderwijsmoment van dit jaar begint verder terug. Eigenlijk begint het in het schooljaar 2018/2019. Een jaar waarin er heel veel gebeurde. En jaar waarin ik veel deed. Misschien wel teveel. Omdat ik het zelf wilde. Maar ook omdat ik dacht dat het van mij verwacht werd. En daar ging ik aan mezelf voorbij.
Het zorgde ervoor dat ik een valse start had. Tenminste, niet de start die ik de jaren daarvoor wel had. En daarmee stond ik al met 1-0 achter. Samen met een duo kreeg ik een pittig klasje. Klein, maar pittig. En ieder kind had me even hard nodig. Op zijn eigen manier. Maar ik kon ze lang niet allemaal geven wat ze nodig hadden. Hoe hard ik mijn best deed. En dat voelden ze.
Mijn duo en ik gaven aan dat het te pittig was. We hadden hier hulp bij nodig. En dat kregen we ook. We trokken er hard aan, deden ons best. Samen met de gedragsspecialist van onze school. Het waren zware weken, maar we zetten door. En toen kwam Corona.
Dat deed iets met mij en zeker ook met de kinderen. Angst. Onveiligheid. Het wegvallen van de structuur. Maar ook even een stap terug. Ondanks dat we elkaar nog niet op school konden zien, hielden we contact. We belden wekelijks. Maar ook op de schoolapp plaatste ik berichten. Samen met mijn parallelcollega’s organiseerden we het thuisonderwijs via een website die we opgericht hadden. Het fijnste van alles vond ik het om de kinderen te horen tijdens die belmomentjes. Of om ze stiekem nog even te zien wanneer ik ze hun werk thuiskwam brengen.
De scholen gingen weer open. We begonnen met halve klassen. Dat was fijn. Ondanks een vol programma was er meer tijd en aandacht voor elke leerling. Wat ik voor de lockdown heel moeilijk vond om ieder kind te geven. De kinderen voelden dit ook. Dat zorgde er tevens voor dat ik me ook steeds een beetje sterker voelde. En ook dat voelden ze. Ik zag steeds een beetje meer het kind achter de gedragingen die sommige kinderen hadden. Bepaalde kinderen bleven het moeilijk hebben, maar steeds kwam er een beetje meer van hun handleiding tevoorschijn.
Dit schooljaar ben ik van groep 3 naar groep 1/2 gegaan. Het eerste deel van vorig schooljaar had ik het ontzettend moeilijk. En had ik ook echt mijn twijfels over of ik wel thuis hoorde op onze school. Of ik überhaupt nog wel op mijn plek was voor de klas. Maar na een aantal jaar groep 3, word ik weer zo blij van die kleuters. En ik heb vorig schooljaar zoveel geleerd over gedrag. Dat heb ik meegenomen. Ik heb daar nu heel veel aan. En ik weet dat er nog zo veel meer over te leren valt. Mijn gevoel vertelt me dat ik nog lang niet klaar ben.
Betty Boztay-Meeuwesen
Basisschool De Lochtenbergh