Al een tijdje lummel ik rond in de tuin. Mijmerend met het eerste zonnetje van 2025 op mijn hoofd. Eindelijk weer de warme zonnestralen voelen en blij zijn. Gisteren deed ik helemaal niets.
Zojuist mijn laptop toch maar eens opengeklapt om mijn mail checken. De financiële man heeft vraagposten m.b.t. de aangifte 2024. Ik scroll langs de vragen in de hoop ze te kunnen beantwoorden zonder al teveel inspanning. Helemaal geen zin in dit.
Of ik een winstverwachting heb voor 2025? Winstverwachting? Tja, ik heb geen idee.
Net zoiets als in 2024?
Ik zie wel?
Doe maar iets?
Ik kan met deze vraag niet zoveel. Dat is de conclusie. Het is wel hoe het systeem werkt. Ik onderneem steeds meer vanuit dat wat stroomt. Op dit moment stroomt het en dat zie je terug in mijn cijfers, maar ik weet ook dat ik nu moet verdienen voor de zomerperiode, want dan is het lastiger en rustiger. Er valt geen rekensom op te plakken en als ik dat zou doen dan zorg ik voor een druk op mijn schouders die ik helemaal niet wil voelen.
Of ik dan een spiritueel type ben? Die vooral wil voelen enzo? Nee niet echt. Ik wil sowieso niet in hokjes passen. Niet meer. Heb dat jaren geprobeerd. Knetterhard gewerkt aan mijn situationeel leiderschap. Mezelf alles aangeleerd. het maken van plannen en prognoses, analyses etc etc. Nu hoef ik niet meer. Ik weet dat plannen en prognoses voor een stagnatie zorgen. Bij mij gaan dingen stromen als ze niet moeten maar mogen en wanneer ik er vooral zelf vorm aan mag geven door te doen en te ontdekken en dan bij te stellen of uit te breiden.
Ik mail de financiële man met mijn antwoord: hetzelfde als in 2024.
Als er dan wel een hokje bij me past dan is dat het hokje van een creatief begaafd persoon. Frederique van der Heijde opende mijn ogen definitief in januari. Een cadeau dat ik uitpakte tijdens een weekend met hoogbegaafde vrouwen. Het hoogbegaafde stuk ontkende ik overigens ook jaren. Toen mijn dochter het bleek te zijn kon dat zeker niet van mij zijn, want ik paste totaal niet in het plaatje wat ik daarbij in mijn hoofd had. Mijn dochter overigens ook niet. Dat zette aan het denken. Ik deed een test en dacht eens goed na over mijn school-tijd en mijn werkverleden. De kenmerken die Fredrique op een rijtje zette passen mij als een jas. Kenmerken die ik vertaald heb voor de kinderen in mijn atelier die dezelfde jas kunnen aantrekken en dat is natuurlijk geen toeval.
Wat zie je?
Leeft in ideeën en beelden.
Zoekt naar het ongewone.
Soms moeilijk te volgen.
Liever vrijheid dan regels.
Houdt van experimenteren en nieuwe dingen bedenken.
Structuur is ondergeschikt.
Sterk in oplossingen bedenken die niemand ziet.
Wat merk je?
Het brein stopt nooit.
Stelt alles ter discussie.
Sluit geen compromis.
Is heel actief of doet helemaal niets.
Wil soms alleen zijn.
Heeft ruimte nodig.
Is niet goed in multitasken.
Heeft diepe gevoelens.
Kan alles om zich heen vergeten.
Switcht snel van vreugde naar verdriet.
Wat is nodig?
Vrijheid, vermijd te veel structuur of rigide regels.
Inspiratiebronnen zoals boeken, kunst, muziek.
Autonomie.
Flexibiliteit binnen kaders.
Hulp bij de organisatie.
Leer dat imperfectie mag.
Rust en balans.
Afwisseling.
Geduld.
In mijn atelier ontmoet ik dagelijks creatieve personen. Ik merk dat mijn klanten allemaal een diep gevoelsleven hebben en dat diepe gevoelsleven is niet makkelijk om mee te leven. Het kan je snel uit balans halen. Aan de andere kant maakt het je wel tot een mooi persoon met diepgang. Mijn klanten hebben ook allemaal sterke persoonlijkheden. Je duwt ze niet zomaar een kant op die ze zelf niet voor ogen hebben. Ook dat kan lastig zijn en tegelijkertijd heel mooi en authentiek. Creatieve sterke persoonlijkheden die diep denken hebben iets anders nodig dan dat wat we op dit moment centraal zetten in ons onderwijs en in het werkveld. Deze mensen hebben tijd nodig om te kunnen dwalen en dralen. Om te kunnen werken vanuit flow, om af en toe even uit te staan en tijd te hebben voor reflectie en experiment. Ze hebben de ruimte nodig om zelf vorm te mogen geven. Geef ze vertrouwen en durf het te laten gebeuren.
Dat is spannend, maar minder ingewikkeld dan we denken. Ik schreef er ook over in het artikel: Het belang van dwalen en dralen.
Mijn verwachting en prognose is dat we op deze manier het aantal thuiszitters en vastlopende leerlingen kunnen helpen. Ook het aantal burn-out en bore- out gevallen in het werkveld kan dan afnemen en over die verwachting en prognose heb ik het wel graag.
Lizette Knuvers Mijland, Atelier Chill en Onderwijskoppen
