Mijn onderwijsmoment 2023 draag ik op aan onze lieve konijnen. We kregen ze van Willem. Willem kwam in ons gezin ten tijde van de Corana pandemie om mee te denken over wat er nodig was voor onze dochter.
We vertelden hem tijdens de kennismaking toevallig ook dat we op zoek waren naar konijnen en hij vertelde dat hij die thuis veel had en nog een plekje zocht voor twee zwarte exemplaren. Man en dochter gingen op pad voor een mooie villa voor de beestjes en Tommy en Bellatrix werden vaste bewoners van Het Koudepad.
Op het moment van dit schrijven wonen ze dik drie jaar bij ons, lopen ze los door de tuin en is hun onderkomen nog wat luxer en groter geworden.
De kinderen die in mijn atelier komen vinden het heerlijk om ze op te zoeken in de tuin en ze even te aaien. De volwassenen doen dat stiekem ook. De konijntjes laten het altijd rustig toe en ondergaan de aandacht zonder weg te lopen. Vol verbazing bekijk ik dat tafereel altijd. Ik ben dol op mijn twee zwarte vriendjes, maar ze komen niet zomaar naar mij toe en laten zich ook lastig aaien.
Onlangs kwam er een meisje voor de eerste keer in mijn atelier. Tijdens het beeldend werken werd het even teveel en raakte ze een beetje in paniek. Ik vroeg haar of ze even met me naar de konijnen wilde en of ze de dieren een snoepje durfde te geven. Ze knikte. We liepen naar buiten en weer was ik getuige van een heel mooi kwetsbaar onderwijsmoment. Het meisje brak langzaam een klein beetje open en genoot zichtbaar. Ik kon haar in deze nieuwe situatie rustiger wat dingen vragen en haar op haar gemak stellen.
Even later vroeg ik haar of ze weer verder kon gaan in het atelier. Dat gaat wel lukken zei ze. Na dit breek-moment leek het ijs meer gebroken en stemde ik beter op haar af. De spanning was weg en rust kwam ervoor terug. Niet alleen bij het meisje. Tijdens dit besef liep ik even naar het raam, keek naar mijn twee zwarte vriendjes en fluisterde zachtjes: dank je wel.
Lizette Knuvers Mijland
