Net zoals afgelopen jaren komt de vraag weer naar boven: kan ik wel een onderwijsmoment schrijven terwijl ik niet meer dagelijks in het primaire proces sta? Ik besluit dit jaar dat die vraag eigenlijk helemaal niet relevant is. Het is mijn onderwijsmoment, een moment waarop ik iets geleerd heb, of dat nu in de klas is, met leerlingen of zonder leerlingen, ik heb een leerproces doorgemaakt en daar blik ik graag op terug. Dit besef is al een onderwijsmoment op zichzelf! 😉
Mijn eigen onderwijstijd is dit jaar geregeld door mijn hoofd gegaan. Zo dwaalde ik door Parijs en moest ik denken aan de lessen Frans die ik volgde op de middelbare school. Hoe weinig ik me daarvan kon herinneren. Ik blikte terug op mijn houding in de lessen Frans en bedenk me op welke manier ik geholpen zou zijn. In klas 1 (de eerste keer) had ik een fijne docent, de sfeer was goed en ik kan me best nog wat dingen herinneren. Wat ik me vooral kan herinneren is dat de juf een hockey-bal in haar nek had gekregen en vervolgens een tijd uitgeschakeld is geweest. De invaller en ik gingen niet zo goed samen. Ik werd er weleens de les uitgestuurd, ik geloof dat ik er wat recalcitrant van werd. Maar het kan ook goed dat dit tijdens de 2e keer brugklas was.
Mijn interesse in het vak vervloog, ik haalde lage punten en wilde het zo snel mogelijk laten vallen. Dit alles had tot gevolg dat ik me op
sommige momenten best ongemakkelijk heb gevoeld in Parijs toen ik hakkelend en stotterend een bestelling wilde plaatsen bij de plaatselijke horeca. Had ik maar beter op moeten letten! Of had de docent hier ook iets te doen? Mijn voornemen voor het afgelopen jaar was om minder boeken aan te schaffen: gewone leesboeken lees ik via Kobo+ en echt nieuwe boeken schaf ik aan als e-book. ‘Werk’-boeken alleen als ze echt heel erg veel toevoegen aan de boekenkast. Dus kocht ik voor ruim €1000,- aan ‘werk’-boeken. Allemaal boeken die me interessant lijken, die me verdieping geven op een thema waar ik mee bezig ben. Sommige boeken heb ik meteen gelezen van voor tot achter, andere boeken pak ik er af en toe bij om door te bladeren en leg ik weer weg na het lezen van een boeiend hoofdstuk of interessante passage.
Ook deze gewoonte laat me nadenken over mijn eigen onderwijs-tijd. Hoe komt het dat ik hier op dit moment nu zo nieuwsgierig naar ben? Had ik dat vroeger ook al? De boeken die ik nu lees maken dat ik nieuwe inzichten op doe, inzichten waar ik in de praktijk ook daadwerkelijk mee aan de slag kan. De belangrijkste les die ik leerde: het gaat niet om wat je weet maar om wat je doet met wat je weet! Ja je kunt vloeiend Frans spreken maar als je niet naar Frankrijk gaat om het daar te gebruiken heeft het weinig zin natuurlijk! Ja ik kan oneindig veel boeken blijven kopen en lezen maar als ik de opgedane kennis niet inzet in mijn dagelijkse leven schiet het natuurlijk ook niet op!
Komend jaar blijf ik lezen en leren, ik heb er nu al zin in! Alle goeds voor 2023
en maak er het beste van!
Rhea Flohr
