Je had er zo lang naar uitgekeken, nu zou je iets gaan leren.
Wat was die eerste dag op school spannend, gelukkig mochten we een half uurtje bij je blijven.
Nadat je gewend was in de klas, viel het naar school gaan je erg tegen. Naarmate de tijd verstreek, kwam je steeds voller/ bozer uit school en gebruikte je ons thuis om af te reageren. Het werd zo erg dat we ons zorgen gingen maken en het gesprek met de juf aangingen. Het bleek dat je op school rondjes door klas rende, samen met een ander kind, en je werkjes tijdens het opruimen snel even maakte. Dat was niet de bedoeling.
Het jaar was om en je kreeg een nieuwe juf, door haar werd je niet gezien en begrepen, wat ervoor zorgde dat wij lastige ouders werden, want wij spraken onze zorgen steeds vaker uit. Ook de ib-er leek het niet te begrijpen, ook al zei ze helaas van wel. Je kreeg een map met andere/ extra werkjes die je niet wilde maken, want de andere kinderen in de klas hoefden dat ook niet. Gelukkig lag je goed in de groep en had je volop speelafspraakjes. Zo ook in groep drie.
In groep drie voelden we ons met de rug tegen de muur gezet en voelden al snel de noodzaak om een onderzoek te laten afnemen, onze vermoedens werden bevestigd en nog meer. Een IQ van >145.
Dit schooljaar heeft erg lang geduurd, we zagen je wegglijden. De plusklas bracht niet wat je ervan verwachtte, het heeft je achteraf wellicht meer kwaad gedaan dan goed. Je vertelt nu tegen ons dat kinderen uit groep 8 wisten wie je was en dat je in de plusklas zat. Op het schoolplein kwamen ze naar je toe en vroegen je moeilijke sommen op te lossen.
Had je dit maar eerder verteld….
Groep vier was de druppel, je had, nog minder dan in groep één, twee en drie, geen klik met de leerkracht. Ze wilde of kon je niet begrijpen en als je vragen had over je pluswerk gaf ze aan dat ze de opdracht ook niet snapte. Wij als ouders durfden niks meer bij deze leerkracht aan te geven, omdat er al een zucht klonk als we ook maar een voet over de drempel durfden te zetten. Thuis werd je steeds vaker boos en uiteindelijk depressief. Er zijn vele gesprekken gevoerd met jou voor het slapengaan.
Halverwege het jaar ging je naar groep vijf, enerzijds omdat je eraan toe was qua stof, anderzijds om bij de leerkracht van groep vier weg te zijn. De eerste maanden had je voldoende uitdagingen om alle gemiste stof bij te werken. Daarna werd het weer saaier. Je wilde echt niet meer naar school, maar we hebben je er steeds van kunnen overtuigen om toch te gaan. Gelukkig was er in dit schooljaar een bovenschoolse plusklas vanuit het samenwerkingsverband waar je naartoe mocht en kon je een halve dag in de week opladen!
Gelukkig mocht je in groep zes naar voltijd hb onderwijs. Hier werd je veel beter begrepen en kreeg je uitdaging. Dit ook nog wel met ups en downs, want je zag nog steeds het nut van school niet, waarom je dingen moet leren die in jouw ogen onzinnig waren.
Na groep acht op naar de brugklas. Omdat je nog erg jong was, heb je zelf gekozen voor een tweejarige brugklas voor kinderen die erg jong naar het VO komen. Je zegt nu zelf dat dit je redding is geweest. Niet zozeer op cognitief gebied, maar wel omdat je het anders niet had gered vanwege je leeftijd van 10 jaar tussen klasgenoten van 12 en 13 jaar. Je hebt aan deze klas drie goede vriendschappen overgehouden. Dit is heel waardevol voor je.
Het eerste jaar ging goed. Het kostte wat energie om je draai te vinden, maar dat was niet anders dan bij andere kinderen.
Het tweede jaar begon je weer af te glijden, je werd weer wat somberder. We dachten dat dit door de Covid pandemie kwam, maar dat bleek niet het enige te zijn. Je worstelde nog steeds met de vraag waarom je naar school moet en wat het nut van sommige vakken is. Daarnaast vond je het ook moeilijk om te accepteren dat je zo ontzettend gevoelig bent en sneller denkt dan andere kinderen.
In de 3e klas van het VO, toen je tussen “gewone” kinderen in een klas kwam, wilde en kon je echt niet meer naar school. Het viel je steeds meer op hoe veel meer gevoeliger je bent dan de anderen en hoeveel sneller je verbanden kunt leggen en hoeveel dieper je deze legt. Je trok je steeds meer terug in je schulp en er was steeds lastiger contact met je te leggen. We hebben toen besloten om je thuis te houden. Je hebt een aantal maanden school gevolgd vanuit huis, zover dat lukte. Gelukkig hadden en hebben we een hulpverlener die je snapt en op eenzelfde manier denkt en ervaart als jij. Dit heeft je enorm geholpen.
We zijn nu op het punt beland dat je weer naar school kunt, vanuit intrinsieke motivatie. Je weet waar je voor naar school gaat. Vooral omdat het een hobbel is die je moet nemen om uiteindelijk de opleiding te kunnen doen die je wilt. Je houdt de schooldagen net vol, maar in de weekenden ben je er weer. Zo ook tijdens deze vakantie! Wat zijn we daar blij mee! Je hebt een enorme stap gemaakt en gaat zelfs dit schooljaar mee op uitwisseling.
Hopelijk houd je het vol en kun je de komende 3 schooljaren volmaken.
Wat heb je al veel meegemaakt op deze jonge leeftijd…
Mijn moederhart heeft het zwaar (gehad), maar niet zo zwaar als jij.
