Ik doorbreek de traditie want het onderwijsmoment gaat nu eens niet over school, niet over kinderen en niet over leraren. Maar over mijzelf, over mijn 2021, mijn moment. Misschien niet zo zeer een onderwijsmoment, maar zeker een leermoment. Wat een raar jaar. Wat een bijzonder jaar. Een jaar dat velen van ons snel willen vergeten, maar ik niet. Het was een heftig leerzaam jaar.
Ik weet niet goed waar ik moet beginnen. Nu lijkt het alsof ik heel veel heb meegemaakt en gedaan. Niets is minder waar. Geen grote reizen, geen vieringen, nauwelijks etentjes of gezamenlijke activiteiten. En toch kijk ik terug op een mooi jaar. Een jaar waar het voor mij heel duidelijk werd dat je sommige dingen niet verleert. Ik vind dat een hele ontdekking.
Oké Karin, wees eens even wat duidelijker en specifieker.
We kennen allemaal de uitdrukking ‘het is net als fietsen of zwemmen, dat verleer je niet’. Daar wil ik best in meegaan, maar soms ben je bang dat je bent vergeten hoe het allemaal moet. Kan ik het nog wel dan? Gevoelens uiten, emoties delen, liefhebben en genegenheid ontvangen. Ik wist zeker dat ik het was verleerd. Te lang alleen geweest. Ik kon het niet meer en kon het ook niet meer leren. Niet weten hoe, wat, waarom en waar.
Alles wat ik had was blijkbaar eenmalig. En dat is oké. Ik had veel om op te teren en naar terug te kijken. Ik kon het allemaal alleen, had niemand nodig. Maar was dat wel zo? Het idee dat er iemand op de wereld zou zijn waar je je zo prettig bij zou kunnen voelen, alles weer mee zou kunnen delen, je intiemste gevoelen bij zou kunnen uiten, was voor mij niet voorstelbaar. Ik kan het niet geven, dacht ik, dus ook niet meer ontvangen. Ik ben het verleerd.
Er zijn tijden geweest waarin ik niet eens ruzie durfde te maken met mijn kinderen, omdat ik bang was om ze te verliezen. Ik wist niet meer hoe het moest. Maar ook momenten dat ik zo ongevoelig was, dat het medeleven voor klein leed bij anderen door mij niet op te brengen leek. Ik heb lang de angst gehad om ongevoelig te zijn of te worden. Het gevoel teveel trauma en leed mee te torsen, oninteressant en te vermoeiend te zijn voor een ander. Ik had een muur om me heen gebouwd, onbewust weliswaar, maar heb jaren niet willen zien en kunnen voelen dat er mensen om mij heen aandacht voor mij hadden of die probeerden te krijgen. Zelfs als anderen mij erop attendeerden, leek ik het niet te willen of te kunnen zien.
Oké lekker duidelijk maar wat is nu precies jouw onderwijsmoment, jouw leermoment?
Nou ik kan het nog. Ik ben het niet verleerd. Ik kan weer voelen. Ik kan weer liefde en aandacht ontvangen en die ook zelf geven. Ik heb het dus blijkbaar goed geleerd. Het geleerde beklijft, ik kan het expliciteren, ik kan het inzetten in verschillende situaties en ik kan het herkennen. Geloof me, dat is een groot goed. Zo blij dat ik de kans heb gehad om dit te weten te komen. Dat er iemand is die mij die kans heeft gegeven. Die instaat bleek om het muurtje af te breken en mijn gevoel aan te wakkeren. Die mij neemt zoals ik ben, die mij aan het praten heeft weten te krijgen en die de liefde die ik heb wil ontvangen.
Ik heb werkelijk geen idee wat 2022 gaat brengen. Ik hoop dat ik weer nieuwe dingen ga leren en het ooit geleerde in praktijk mag brengen. Dat het mij gegeven is om te ontdekken wat ik wil, wat we willen. Dat mijn voelen nog sterker wordt, zonder daarvan in paniek te raken. Er ruimte is voor mijn verleden, zonder dat het belastend is voor de ander. Dat ik weer ruzie ga durven maken zonder bang te zijn voor de consequenties, wetende dat ik ook dat goed geleerd heb. Dat mijn muurtje nog verder zal zakken en ik ga leren leven in het hier en nu.
Ik ga een leven lang leren.
En meer dan ooit ben ik degene die mij het geleerde weer deed inzetten dankbaar. Ik kijk terug op één van mijn mooiste leermoment ooit. Wat het ook gaat worden met ons in de toekomst, deze ervaring pakt niemand mij meer af. Dit jaar, deze ontdekking, zal altijd bij mij blijven en mij vertrouwen geven. Zijn de omstandigheden daar, dan is het geleerde opnieuw toe te passen in elke andere situatie. Zelfs na zoveel jaar.
Karin Donkers
Oh Karin wat heerlijk om te lezen!! Fijn die wetenschap dat je het niet verleerd! Daar put ik hoop uit! Geniet van wat komen gaat!!
Prachtig, Karin. Heerlijk dat het er is.
Ikzelf blijf steken in de eerdere fase: ik kan me niet voorstellen dat het gevoel ooit nog terugkeert…
Wat een fijn en positief verhaal Karin. Geniet van het moment en van wat nog komen gaat!
Je hebt het weer eens mooi verwoord, Karin! Bespeur ik verliefdheid? Fijn voor je en geniet er van.
War fijn om te lezen.
💖
🥰👏🏻
Heerlijk. Barrières naar beneden en ontvangen is voor heel veel mensen lastig. Ik had ooit ook zo’n muur om me heen. Laat de energie weer stromen zo fijn, Karin. Lfs.