Samen de balans opmaken

In de afgelopen jaren schreef ik veel over mijn eigen ervaringen op het gebied van hoogbegaafdheid met onze dochter. Eigenlijk is haar verhaal ook de aanleiding geweest om Onderwijskoppen op te richten. Ik had behoefte aan verhalen van anderen. Verhalen van anderen zetten dat wat je zelf meemaakt in het perpectief. Je gaat relativeren en herkennen. Het helpt je in het begrijpen en accepteren.

Dat accepteren is voor mij een sleutelwoord geworden. Het gaat zoals het gaat en het ging zoals het ging. De invloed die je hebt als ouder is beperkt. Daar waar je ouder bent van een hoogbegaafd kind moet je eerder loslaten. Terwijl we juist de neiging hebben om heel stevig vast te blijven houden omdat de weg die je aflegt met je kind vol met hobbels zit. Dat vasthouden is niet wat wij moesten doen de afgelopen tijd, ons kind gaf dat zo duidelijk aan. Het lukt ons gelukkig steeds beter om niet meer zo stevig vast te houden en we zijn enorm trots op de persoonlijke groei die onze dochter op dit moment doormaakt.

In het kader van deze themaweek besloot ik mijn eigen kind eens te bestoken met wat vragen.

Wat is hoogbegaafd?
Het is iets wat je niet wilt hebben. Het maakt je anders en dat is niet leuk. Het is moeilijk om uit te leggen. Andere kinderen mogen blij zijn dat ze het niet hebben. Alhoewel die het ook moeilijk kunnen hebben. Er zijn testen. Die testen het iq. Daar heeft het niets mee te maken. Het gaat niet om hoe slim je bent. Je moet ook dingen leren net als ieder ander kind, maar het gaat bij mij sneller.
Weet je nog hoe het op “de gewone” school ging?
Als die andere kinderen bij twee plus twee waren was ik al veel verder. Dan zat ik op mijn kont te wachten. Dat wachten is wat we niet willen. Daar worden we vervelend en onrustig van. Je zit op een gewone school heel veel te wachten op iets nieuws. Iets nieuws is na dat vele wachten ook juist lastig omdat je lui bent geworden. Extra uitleg is afschuwelijk en dat krijgen we als we niet opletten. Na elk onderdeel even checken en snel iets nieuws doen zou beter werken. Werken met eigen doelen is fijn.
Hoe gaat het nu met je op voltijd hb onderwijs?
Weet ik niet, op zich wel goed. Even dipje gehad. Gelukkig wel weer beter. Nu weer aan het oefenen. Dat lukt, ik heb er meer plezier in. Ben blijer in het algemeen. Het oefenen gaat beter omdat je snapt dat het door dat oefenen makkelijker gaat.
Was de lockdown voor hb kinderen anders denk je?
Ja, het was de hel. Het is als hb kind moeilijker om jezelf te motiveren. Je bent snel afgeleid en in de modus lui. Leren ging stroever. Hulp krijgen was lastiger. Geen ritme. Teveel tijd om te denken. Minder concentratie en zin. Het is allemaal net wat erger als je hb bent. Tenminste ik ervaar het als erger.
Wat zijn dingen die je fijn vindt om te doen en is hb zijn dan helpend?
Paardrijden vind ik fijn. Hb werkt daarbij wel tegen. Ik zit teveel in mijn hoofd. Paardrijden is een doesport. Fysieke technieken aanleren zijn moeilijk. Concentreren en opletten is moeilijk. Daardoor wordt sporten soms minder leuk voor mij. Volhouden en doorzetten lukt steeds vaker wel. Ondanks de moeilijkheden die ik heb wil ik graag blijven rijden.
Tekenen doe ik ook veel omdat ik anders niet weet wat ik moet doen. Hb zit hierbij niet in de weg. Minder nadenken lukt door een muziekje erbij en gewoon te doen. Frustratie is er wel als het fout gaat. Dat heeft vast iedereen. Ik denk dat ik nergens goed in ben. Als andere kinderen het meer zouden doen, meer zouden oefenen, kunnen ze het ook. Ik denk nooit heel positief over mezelf. Als ik een toets goed heb gemaakt ben ik wel trots op mezelf. Als ik iets heb gedaan wat ik moeilijk vind ben ik blij.
Welke leraren zul je niet vergeten, zijn speciaal?
Meester M. omdat ik het daar leuk had. Het was heel vrij. Je mocht doen wat je wilde. Muziek altijd aan, een leuke klas, veel gezelligheid. Kon ik goed door leren. Meester M. laat kinderen leuke dingen beleven. Elke vrijdag kliederdag. Er mocht veel. In het begin ging het mis omdat we elkaar niet kenden. Later werden we vrienden. Met zijn allen, ook met mijn klasgenoten. De kleine klas was heel fijn. We konden het goed vinden met elkaar. Niemand werd buitengesloten. De meester en de juf stonden daardoor heel dichtbij. Je hoorde echt ergens bij. Dit alles werkte goed voor mijn leren. Loslaten en plezier hebben is belangrijk.
Nu in de bovenbouw is het anders. We hebben een grotere klas. Er is minder familiegevoel, minder plezier. Meer gedoe. Loslaten werkt niet voor iedereen. Voor mij wel. Nu is alles in werkboeken, echt school en school is niet zo leuk.
Welke tips heb je voor leraren?
Onderwijs leuk maken: spelletjes doen, creatieve en praktische opdrachten verzinnen. Soms een werkboek. Niet teveel. Je kunt onderwijs op zoveel verschillende manieren toffer maken.
Hoe zie je de stap naar het Voortgezet Onderwijs?
Het is een grote stap. Ik ben goed voorbereid. Ik ben goed geholpen. Weet wat er gaat gebeuren. Ga er nog een leuk half jaar in groep 8 van maken. Weten dat ik hb ben is handig voor de nieuwe school. Ik wil verder niet iets anders. Ik hoop dat extra hulp niet noodzakelijk is, maar dat ze wel helpen als het toch nodig mocht zijn. Ik wil niet anders gemaakt worden. Anders vind ik een lastig vervelend woord. Speciaal klinkt veel positiever en is dan ook minder erg.

Lieve leraren doe met de informatie die stiekem in dit interview zit je voordeel. Ik heb sinds een aantal jaren een extra drijfveer om meer klooien, meer plezier maken, meer onderzoeken, ontdekken en experimenteren de klas in te krijgen.

Lizette Mijland