Ik schreef al eerder in een blog dat ik niet zo van de lijstjes en “de dag van…” ben. Maar ik moet eerlijk toegeven dat ik er nu soms wat genuanceerder naar kijk. Zo was ik enthousiast toen ik in onze tuin een Goudhaantje zag. Dit kleinste vogeltje van Europa had ik nog niet op mijn “lijstje” staan…… En sinds een paar dagen blijven de blogs van “onderwijskoppen” met het “onderwijsmoment van….” door mijn hoofd spelen. Ik las een paar inspirerende verhalen van onderwijskanjers en werd gegrepen door verschillende uitspraken. De volgende zin van Edith van Montfort (@bososs) in haar blog (MIJN ONDERWIJSMOMENT 2020 | Onderwijskoppen) laat mij niet los. Zij beschrijft onderwijs als: “Waar vol optimisme wordt aangegaan wat nodig is.” Dit ook als het moeilijk is of als regels moeten worden genegeerd omdat het nodig is voor een kind. Of om te beuken op de systemen waar Ronald Heidanus (@ronaldheidanus) in zijn blog (De barricade op | Onderwijskoppen) over schrijft.
Dat optimisme is niet te vatten in 1 moment. Het is een grondhouding die mij drijft om werk te maken van inclusief onderwijs. Tijdens de onderwijsavond van NIVOZ (20-11-2019) citeerde Micha de Winter de filosoof Gabriel Marcel: “Where hope is lacking the soul dries up and withers.” Het doet mij denken aan het motto van ons kindcentrum De Kroevendonk: “Geloven in ontwikkeling, Altijd!” Deze positieve hoop en dit optimisme is niet een lege huls. Het is juist vaak keihard werken. Het is huilen, vallen en weer opstaan. Maar het is ook elke keer weer die leerling zien die een volgende stap zet in zijn of haar ontwikkeling. Wat gaaf dat het je als leerkracht, begeleider gegund wordt om deelgenoot te zijn van weer een nieuwe stap. Dit zorgt voor een grote glimlach.
Deze gedachten brengen me dan toch bij een onderwijsmoment van 2020. Vanuit een pedagogisch optimisme keihard werken is namelijk iets wat elke dag gebeurt door de professionals van ons team. Een team waar ik enorm trots op ben en waar ik ontzettend veel om geef. Zij geven namelijk elke dag opnieuw handen en voeten aan het “Geloven in ontwikkeling, Altijd!” Zij staan met de bekende “poten in de klei”. Het was dit gevoel dat er voor zorgde dat ik in november 2020 aan Maud Wilms vroeg om een lied te schrijven voor “mijn team”. Een team waar ik diep respect voor heb en dat ondanks alles wat er in 2020 gebeurde bleef knokken en gaan voor ieder kind. Maud schreef eerder al eens het prachtige inclusielied en verzorgt regelmatig optredens tijdens o.a. congressen, maar nu speciaal voor het team van De Kroevendonk een nieuw lied. Tijdens een speciale online personeelsbijeenkomst sprak Maud ons via een video toe en zong voor ons. Dit werd zo één van mijn onderwijsmomenten in 2020.
Mijn onderwijsmoment is dan ook eigenlijk een eerbetoon aan elke onderwijsprofessional die vanuit hoop en optimisme wil gaan voor de ontwikkeling van ieder kind. Dit betekent niet uitsluiten, maar insluiten. Dit is niet exclusief, maar inclusief. Zo bouwen we samen aan meer inclusief onderwijs in 2021.
Link naar het lied dat Maud voor ons zong: https://youtu.be/474lhxnpL38
Teun Dekker (De Kroevendonk, Roosendaal)
Pingback: Eindelijk echt samen naar school