Vanochtend zongen we met ons popkoor één van onze klassiekers “Is dit nu later”. Elke keer weer word ik geraakt door de tekst. Over de verwachtingen die je als kind hebt: “We geloofden in de toekomst, want de meester had verteld: “jullie kunnen alles worden als je maar je huiswerk kent, maar je moet geduldig wachten tot je later groter bent”
En de verbazing over hoe de wereld anders is dan verwacht als je eenmaal groter bent: “Ik snap geen donder van het leven, ik weet nog steeds niet wie ik ben”.
Met dit in mijn achterhoofd, mijmer ik in de middag over het voorbije jaar. Het moment dat het ineens later is voor onze oudste en hij (en wij!) voor een middelbare schoolkeuze staat. Waar hij een volgende stap zet in nog alles kunnen worden en waarbij ik twijfel of hij echt veel huiswerk heeft gemaakt. En dan de keuze, ook in VO land reuze: dichtbij of juist niet, kleine klassen, 1-of 2 jarige brugklas, sportklas en zo nog meer.
We hebben gesprekken, met de meester en juf van groep 8, met onze puber in wording. En we maken een lijstje met open dagen. In het boekje dat we krijgen, staan heel veel tips over “waar op te letten bij de keuze voor een middelbare school”. Ik mis wel een vraag, namelijk “vraag eens aan de docenten op de school die je bezoekt waarom ze op die school werken en wat ze zouden doen als ze hier niet werkten?”
Eenmaal op pad, gebruik ik de vraag veelvuldig en ik heb de mooiste gesprekken. Puber ergert zich mateloos en mijn onderwijshart groeit een beetje groter. Want op alle scholen komt de drive om elke dag te leren, voor jezelf, voor de leerlingen in de klas en voor de school naar boven. De gesprekken gaan ook over keuzes, hoe het is om als leerling op deze school les te krijgen, hoe het is om op deze school te werken. Over de keuze om soms heel lang op deze school te blijven of juist de keuze om voor een andere school te kiezen en afscheid te nemen. En het over het belang van een veilige omgeving, je thuis kunnen voelen, je te ontwikkelen en te worden wie je bent, ook als docent. Puber luistert inmiddels met een half oor mee en ik hoor radertjes kraken.
Na alle open dagen komt daar dan de keuze. Op buikgevoel.
Want ja, natuurlijk moet hij een beetje zijn best doen (huiswerk maken enzo) en ja, het is zo later. En nee, hij weet nog niet wat hij worden wil en natuurlijk snapt hij nog niet alles van het leven. Of ik dat dat wel doe?
Nee, ik snap, bij tijden, ook geen donder van het leven. En ik weet ook niet wat een goed moment is. Voor een keuze. Misschien is dat er wel nooit of misschien juist wel altijd.
In elk geval is het op een moment dat je moet kiezen, of je nou veel of weinig van het leven snapt, wel zo fijn om dicht bij jezelf te blijven en op je gevoel af te gaan.
Ik wens jullie allemaal een fantastisch 2020, maak het zo mooi als kan 😉
Janneke Gielisse – Is dol op innovatie, social, content, online. Marketeer in hart en nieren met een groot hart voor onderwijs, persoonlijke ontwikkeling en een leven lang leren. Leest alles wat los en vast zit. Daarnaast trotse moeder van 2 stoere jongens.
@jannekegielisse
Sinds ik deze blog gelezen heb komt dit liedje regelmatig in mijn hoofd voorbij ‘is dit nu later’
Op zoek naar een antwoord op de vraag ‘Is dit nu later?’ https://alleskanaltijdbeter.blogspot.com/2019/07/vragen-uit-liedjes-is-dit-nu-later-als.html