Mijn onderwijsmoment 2019 moet 4 september 2019 zijn.
De start van een tweedaagse met alle directeuren van SAAM. Het met hen afklappen & hernieuwd doordenken van, “SAAM* staat voor & Zo werken we SAAM*”, stond op onze agenda. Hét perspectief van waaruit én waarnaartoe wij onze waardevolle opdracht, goed onderwijs voor alle kinderen, waar willen maken.
“SAAM* staat voor”:
We doen het SAMEN.
We waarderen diversiteit, daarmee is school een democratische gemeenschap en draagt bij aan de maatschappij.
Samen zijn we verantwoordelijk voor kansen voor alle kinderen.
Wij zijn solidair. We hebben een gezamenlijk moreel kompas.
Vanuit de bestuurlijke opdracht, het waarmaken van de strategie SAAM*, openden mijn collega van bestuur Sandra en ik met onze dromen. Een aanzet tot ZIJN wat we ZEGGEN. (Het m.i. lelijke en vooral onnodige debat over het echt vrijwillig laten zijn van ouderbijdragen, was al ‘losgebarsten’). Mijn droom: onmiddellijk stoppen met het vragen van vrijwillige ouderbijdrage, kwam uit mijn merg. Vrijwillig is voor velen niet vrijwillig. Im- en expliciete druk op gezinnen die het toch al niet eenvoudig hebben, wordt enkel door hen gevoeld. Voor mensen met volop kansen – zoals ik – slechts ‘voor te stellen’. Kansengelijkheid, wat toch echt dé opdracht moet zijn van onderwijs, blijkt zeer complex. We doen het volgens vele lijstjes niet goed (genoeg)! Hoe simpel kan het dan zijn om één klein puntje alvast weg te werken? Ouders niet laten betalen voor wat ook wezenlijk is voor de ontwikkeling van hun kinderen. Gewoon stellen dat die prachtige saamhorige activiteiten in speelpark, museum of op het strand ook onderwijs is. En die dus te betalen uit de onderwijsbekostiging. Boter bij de vis…. Checken bij al die directeuren of er commitment te maken is bij die droom. Of dit al een gezamenlijke betekenis kan zijn bij solidariteit. Of deze droom om te zetten is in een helder statement. Ontroerend mooi om hen zich letterlijk te zien ‘opstellen’ in de hoek “ja”. SAAM*-horig bij één van onze wezenlijke bedoelingen.
En nee. Deze droom was niet gecheckt op allerlei praktische implicaties.
En ja. Deze droom was wel gecheckt op financiële haalbaarheid (het kost ons minder dan 1% van onze totale begroting).
Sandra en ik schreven een brief aan alle ouders van kinderen op ‘onze’ zeventwintig scholen. Waarin het laten vervallen van ouderbijdrage niet meteen, maar per volgend schooljaar werd aangekondigd. Om praktische implicaties in afstemming met MR-en/ouderraden/oudervereniging goed te regelen.
En toen…
Toen kwam er waardering van velen. Tweede kamerleden die SAAM* noemde als voorbeeld dat het haalbaar kon zijn. Wethouders die ons dankten.
Organisaties en collega’s die zich positief uitspraken over ons lef te kiezen.
En daar…
Daar was het ons natuurlijk helemaal niet om te doen. Voor ons wat het een stukje ZIJN wat je ZEGT voor kinderen, gezinnen die dat enorm verdienen. Niet uitsluiten. Niet verwijzen. Maar insluiten. Zorgen dat het goed komt.
Vervolgens….
Kwam er ook best een boel gedoe. Bleek het ‘iets minder’ simpel. Volop vragen zijn gesteld. Zorgen over geld en verondersteld verliezen van zeggenschap, werden gedeeld. En werd er gewezen op goed lopende eigen praktijken.
Reflecterend, bij het schrijven van dit onderwijsmoment, bedacht ik me.
Iedere reactie komt voort uit betrokkenheid. De nodige betrokkenen hebben zich onvoldoende gezien / gehoord gevoeld. En precies dat. Dat is wat gezinnen, waarvoor wij dit statement vooral willen maken, dagelijks ervaren. Dat spijt me.
Lieve mensen, ook als het niet simpel blijkt te zijn, blijf volharden in wat je goeddunkt. Maak het nobel streven, het sympathieke idee waar. Op naar een 2020 vol van realiseren van dromen van kinderen, professionals, ouders. Daar worden we beter van.
Edith van Montfort
Collega van Bestuur SAAM*
PS: een andere droom… die ik al jaren koester…en waarvoor ik het juiste moment afwacht. VETTE krantenkop te beginnen in het Brabants Dagblad: “In Oss en omgeving blijven er geen kinderen meer zitten”. De scholen in Noord-Oost Brabant stoppen met ‘het systeem’ boven geschikt te maken aan de niet-lineaire ontwikkeling van kinderen.
Ik droom vrolijk door….. jij hopelijk ook!