Voor de derde keer kruip ik “in de pen” om mijn overdenkingen te delen via onderwijskoppen. Of toch niet, ik zit inmiddels voor de tent het is vakantie, hoe logisch is het dat je dan tijd maakt om te schrijven over je werk? Of juist logisch als werk en passie in verbinding staan?
Het begint een soort ‘routine’ te worden om een schooljaar, studiejaar, kalenderjaar af te sluiten met het vastleggen van overdenkingen voor onderwijskoppen. Verhalen vertellen, storytelling, werkt verbindend! En verbinden, verbinding voelen daar krijg ik energie van.., dus hup in de pen! Hoewel ik al schrijvend opnieuw een drempel voel en een stemmetje fluistert, ‘wie zit op jouw verhaal te wachten?’, merkte ik zelf hoe ik afgelopen weken door de verhalen van anderen geraakt werd en geïnspireerd raakte om kritisch naar mijn eigen onderwijservaringen te kijken. Dus ja zittend in de zon voor de tent vraag ik me af wat ik over mijn passie voor onderwijs nog zou willen delen…
Al eerder schreef ik voor onderwijskoppen over mijn passie voor onderwijs: ‘Vertraag en volg je hart!’ was de titel van mijn eerste blog.
In januari 2019 kreeg mijn tweede blog de titel ‘Waar gevoel is is kracht, ontwikkelkracht’
Ik ben een denker, ik analyseer, creëer, ik twijfel, ik verbind en vraag me regelmatig af waar mijn passie begint en of ik mijn werk nog steeds met hart en ziel wil en kan doen. Waar word ik nu ‘echt’ blij van in mijn werk? Japanners hebben het over je ‘ikigai’, (García, 2016) daar waar je elke dag je bed voor uit komt en ‘echt’ warm voor draait. Wie zijn/haar ikigai leeft, heeft een grote(re) kans op een lang, gezond en gelukkig leven. Je ikigai vind je daar waar, passie, missie, roeping en werk samenkomen.
In onderwijs en opvang ontmoet ik steeds vaker professionals die vanuit passie gestart zijn, met hart en ziel in het werk staan en er toch steeds minder energie van krijgen. In mijn eigen werk als hogeschooldocent en (onderwijs)adviseur merk en voel ik dat soms ook. Als onderwijs verwordt tot ‘targets’ halen, studiepunten verzamelen, certificaten verzamelen, afrekenen op resultaten, budgetten beheren, meer met minder, voel ik mijn vlammetje (passie) doven. En aan de andere kant worden mijn drijfveren analyseren en creëren geactiveerd om op zoek te gaan naar nieuwe mogelijkheden om vanuit passie in deze nieuwe werkelijkheid de goede dingen te blijven doen. Samen met Arnica Jacobs, die ook schreef voor onderwijskoppen, ontwikkelde ik dit jaar de inspiratieworkshop GO with FLOW!
https://m.facebook.com/pages/category/Community/GOwithFLOW2
De inspiratieworkshop is bedoeld om professionals uit onderwijs en opvang mee te nemen in nieuwe routines die kunnen ondersteunen om vanuit passie in je werk te blijven staan door te luisteren naar de signalen van je hoofd, lijf en ‘hart’. Als onderwijs betekent dat je afstemt op ondersteuningsbehoeften van de lerende (het kind, de leerling, de student, je collega, een ouder) vraag dit een professional die ruimte voelt en kan maken om af te stemmen op de ander. Afstemmen op de ander vraagt om verbinding maken en dat begint met in verbinding zijn en blijven met jezelf.
En daar zit ik dan voor de tent, het is vakantie, dus tijd voor verbinding met mezelf, ons gezin en vrienden. Eerder schreef ik ‘het fijnste aan vakantie is thuiskomen, thuiskomen bij jezelf’. Het thuiskomen bij mezelf probeerde ik afgelopen periode ook buiten de vakantie vast te houden door meer en beter te luisten naar de signalen van mijn lijf en hart en ziel. Het schrijven voor onderwijskoppen lijkt een routine te worden die mij inzicht geeft en verbindt met mijn passie, drijfveren en persoonlijke Ontwikkelkracht. Vakantietijd een mooie periode van opladen en loslaten. Ik wens mezelf en alle professionals in onderwijs en opvang, kinderen/leerlingen en hij ouders een vakantie vol verbinding. En een schooljaar/studiejaar vol leeruitdagingen, Ontwikkelkracht en flow.
Emilie Groot-Ketelaars werkt als hogeschooldocent bij Fontys OSO, master Educational Needs, en heeft sinds 2015 haar eigen adviesbureau ONTWIKKELKRACHT in Onderwijs en Opvang.