Hoe ik daar zo op kom? Enkele dagen geleden is schoolvriend Geert-Jan overleden. Veel te vroeg. Sociale media doen dan hun werk en het verzoek om foto’s kwam al vrij snel mijn kant op. In de laatste jaren van mijn schooltijd fotografeerde ik veel. Nu niet voor te stellen, maar toen, gewoon op film en in zwart wit.
We schrijven schooljaar 1978-1979. In 4havo ontstond het groepje jongens en meiden dat samen optrok. Met min of meer een gelijk vakkenpakket zagen we elkaar veel. Na schooltijd bleven we plakken in de kantine of bij mooi weer in de hof, de groene binnenplaats van school. Eindeloos klaverjassen, kopje koffie er bij. En kletsen. Ook eindeloos. Ook: samen op schoolreis naar London. De kakkers (die had je toen), gingen bieren in Berlijn, de intellectuelen naar Parijs. De “gewone” leerlingen naar London. Rondhangen in London, de hoogtepunten zien, de eerste plaat van de Dire Straits kopen. In het eindexamenjaar 79-80 doen de kelderfeesten hun intree. Samen een grachtenkelder huren, drank & fris kopen, muziek en gáán. Aan het einde van de havo, tussen examen en uitslag, een periode van mooi weer, eindeloos samen rondhangen bij de lokale zwemplas en bij elkaar thuis.
Voor mij viel de uitslag van het eindexamen samen met de uitslag van de keuring voor dienst. Definitief afgekeurd. Ik kon mijn eigen koers varen. De dag dat ik de cijferlijst opgehaald had op school kwam ik thuis met de mededeling dat ik door ging naar het vwo. Want dat deden mijn vrienden en vriendinnen ook.
Dus ging de meerderheid van de vriendengroep door naar het vwo. De havisten in v5 brachten reuring in het studieuze vwo. Gezelligheid in de les, voor school, na school, bij buitenschoolse activiteiten: je zag ons overal. Vaak apart, of in duo’s of in het clubje, maar de ex-havisten lieten zich goed zien in het vwo. Als er wat georganiseerd moest worden, zochten we elkaar op. En we zagen elkaar toch al bij de kelderfeesten. Bij de vakken die bij-gekozen moesten worden troffen we elkaar in grotere aantallen. Het mooie voorjaar, de poging van school om voor h5 en v6 de lessen facultatief te maken, zorgden voor een ontspannen sfeer in aula en op het hof. Er werd wat minder tijd in de les doorgebracht en meer in het gras in de zon. Of er nog geklaverjast werd weet ik niet meer, maar dat kletsen dat kon eindeloos. Over niks, vriendschappen, kruisraketten, school en weer niks. Kortom, waar pubers het over hebben.
Bij het bladeren in de foto’s blijkt het selectieve geheugen: de schoolreizen, toneelvoorstellingen, het cabaret, de laatste schooldag, brugklaskamp als junior-mentor, kortom de hoogtepunten staan op de plaat. Ook een paar keer het bezoek aan de kroeg op de hoek (letterlijk), die vrijdagmiddag door scholieren en docenten bezet werd. Maar niet de schoolkrant, de weekopeningen, het politiek debat, de actie voor Cambodja, de sportdagen. Er was zoveel meer dan wat de foto’s laten zien.
Het clubje werd langzaam losser. Verschillende interesses, liefdes en ex-liefdes, ex-havisten die vertrokken omdat vwo toch niet bij hen paste, de andere school die lonkte. Het eindexamenjaar werd afgesloten met een week kamperen op Terschelling in de periode tussen examen en uitslag. Het was weer mooi weer.
Het overlijden van Geert-Jan en de tijd van het jaar (Top2000 tijd) zullen het beeld vertroebelen, maar dat doet er niet aan af: ik heb een mooie schooltijd gehad. En Geert-Jan hoorde daar bij.
Paul Ket
Docent wiskunde
Leidsche Rijn College
Mooi geschreven en invoelbaar. Het was een mooie tijd .Helaas wordt niet iedereen 80.