Vanaf 2018 gaat het wettelijk verplichte lerarenregister van start waarin elke leraar het onderhouden van zijn bekwaamheid moet aantonen in punten. Mijn grootste bezwaar tegen DIT lerarenregister is dat het onvoldoende recht doet aan mijn bekwaamheid als leraar. Elke goede leraar die ik ken houdt zijn onderwijspraktijk regelmatig tegen het licht. De ene keer is dit sparren met een collega of als onderdeel van het team een visie vormen, de andere keer is het een artikel of lezing bijwonen die je visie op goed onderwijs verandert. Soms is het een Tweet die je doet nadenken.
Elke dag word je geconfronteerd met de vraag en uitdaging wat goed onderwijs is. Het zijn ouders en leerlingen, de ervaringen van de dag en het effect van het gegeven onderwijs waar je op reflecteert en die je uitdagen om jezelf te verbeteren. Dat moet ook, het onderwijs heeft de complexe opdracht om kinderen klaar te stomen voor de maatschappij van morgen. De kern van de wet beroep leraar is dat ik verantwoordelijkheid draag voor het vakinhoudelijke, vakdidactische en pedagogische proces en hier ‘zeggenschap’ over krijg binnen de kaders van het onderwijskundig beleid van de school. De vervolgens eraan gekoppelde bekwaamheidseisen moet je volgens het lerarenregister onderhouden door je professionaliseringsactiviteiten aan te tonen. Deze activiteiten worden geregistreerd in codes en zo omgezet in punten.
In mijn visie is de bekwaamheid van een leraar door meer dan alleen professionaliseringsactiviteiten bepaald en is deze zodoende niet te vatten in cursussen, punten en codes. “Passie voor het vak kun je niet leren, de rest wel. De dag dat je vindt dat je bent uitgeleerd, is de dag dat je met pensioen moet gaan.” Woorden van de man die mij hiermee inspireerde en mij de drempel over hielp het onderwijs in. Ik was geen natuurtalent voor de klas, maar had een sterke drive. Juist het kunnen uitdenken van onderwijs, het goed onderbouwen van mijn lessen, is essentieel voor het goed verlopen van mijn onderwijspraktijk.
In mij schuilt een grote idealist getemperd door de realiteit van de dag. Gedurende de vijftien jaar dat ik in het onderwijs zit stel ik de kwaliteit van mijn onderwijs centraal. De laatste jaren is de realiteit dat ik steeds minder betrokken wordt bij de vraag wat goed onderwijs is. Volgens de wet heb ik zeggenschap over mijn onderwijs, echter in samenspraak met mijn werkgever. Ik moet mij professionaliseren, maar nergens staat beschreven hoe mijn werkgever mij moet faciliteren. Er staat wel beschreven dat men anders besluit om mij ‘onbevoegd en onbekwaam’ te verklaren.
Ik ben tegen DIT register, ik ervaar het als een nietszeggend hol keurslijf wat geen recht doet aan het erkennen van mijn bekwaamheid.
Ik zal me daarom blijven professionaliseren, maar niets registreren.
Ik wil dat het mandaat weer terugkomt bij de beroepsgroep en dat er begonnen wordt met een raadpleging van ALLE leraren. Daarop zou dan verder gebouwd kunnen worden zodat hetgeen wat ontstaat werkelijk ‘van, voor en door’ de leraar is.
http://www.nietmijnregister.nl
Ik blijf me professionaliseren, maar zal niets registreren.
Debbie Dussel oktober 2017