Ploeteren en koesteren

Ik moet toegeven dat ik alles in het Limburgs of Vlaams mooi vind klinken. Niet voor niets werd ik verliefd op een Maastrichtenaar (en zijn we nog steeds een stel). Mijn hart smolt toen ik een Vlaming tegen een leerkracht hoorde zeggen: Je moet die kinderen leren ploeteren. Wat klonk dat heerlijk, en wat had ik graag gehad dat mijn kinderen in primair onderwijs hadden leren ploeteren. Beide heren hebben het zwaar in het voortgezet onderwijs. Ze hebben nooit echt hoeven werken, kwamen overal zonder problemen doorheen en weten niet wat het is om te ploeteren. Bij de eerste onvoldoende verklaarden ze: ‘Ik kan dit niet’. Na 10 minuten leren verklaarden ze: ‘Ik heb er nu hard genoeg voor gewerkt’. Tja, er zal nog heel wat water door de Rijn gaan voordat ze weten wat echt hard werken is en voordat ze weten dat niet alles zomaar vanzelf komt. Leren ploeteren dus… ze hebben nog wel even te gaan.

Tja, zei de leerkracht, we hebben al een aantal dingen geprobeerd om deze kinderen uit te dagen. Alleen deze plus-opgaven bleken te moeilijk te zijn voor de kinderen, dus toen zijn we er maar mee gestopt. Té moeilijk? vroeg de Vlaming. Ploeteren kan nooit te moeilijk zijn. Het is goed voor kinderen om te ervaren dat ze niet alles kunnen, dat ze moeite moeten doen om iets te bereiken, dat ze door moeten zetten, dat ze er soms een nachtje extra over moeten nadenken en zelfs dat ze er misschien iemand bij moeten roepen die ze meer over dit onderwerp kan vertellen. Als ze dat nu niet leren, leren ze het misschien bij het voortgezet onderwijs of misschien op de universiteit of misschien later in hun leven, maar dan zal de les wel een harde les zijn. Dus, als ze het van jou niet leren…

De Vlaming vervolgde zijn betoog… natuurlijk gaat het niet alleen om ploeteren. Het gaat ook om koesteren, trots zijn op je werk en dat laten zien aan ieder die dat wil. Daarom werk ik graag met kinderen aan ploeter-projecten en koesterboeken. Tja, koesterboeken…wat een prachtig woord voor het verzamelboek van een leerling. Daar word je als kind en als ouder toch al trots op als er slechts 1 werk in zit! Koesterboeken…direct schoot mij een herinnering aan onze studiereis naar Amerika te binnen. Een leerling, 19 jaar oud, liet haar koesterboek (portfolio) aan ons zien. Ze bladerde erin, vertelde ons over de ontwikkeling die ze doormaakte en werd zelf geraakt toen ze terugkeek. Wat had ze veel geleerd en wat was ze trots op zichzelf. Wat werd haar leren zichtbaar. Een prachtige ervaring, een ervaring om te koesteren. Gelukkig hebben we tijdens onze reis vele blogs gemaakt (www.skbogoesusa.com), ons eigen koesterboek zal ik maar zeggen. We hebben zoveel gezien en ervaren dat de stukjes nog steeds bezig zijn om op hun plek te vallen. Een reis om te koesteren dus.

De Vlaming maakte me enorm bewust van de ingewikkelde termen die we vaak gebruiken. Wat kan het een stuk simpeler:
Verrijkende en verdiepende leerstof = ploeter-project
Portfolio = koesterboek
Resultaatafspraken in ons managementcontract = ploeter-project
Jaarverslag = koesterboek

Dus wens ik jullie in 2017 een jaar vol prachtige ploeter-projecten en laten we onze ervaringen verzamelen in ons koesterboek!

Sandra Beuving is moeder in een mannengezin, beide zonen gaan net naar het voortgezet onderwijs. Daarnaast is ze lid van het College van Bestuur in het primair onderwijs. Zij is dus bezig met diverse uitdagingen in het onderwijs. Naast werken is ze vaak aan het wandelen, dan is zij te vinden in het Limburgse heuvelland, in de Alpen of op de Brabantse Kampina. Zij twittert via @sandrabeuving1 en blogt (veel te weinig) op onderwijswijven.nl